Twoje 1,5% zmienia życie – umożliwia czynienie dobra
Jaki sens ma przekazanie 1,5%, szczególnie gdy nie są to jakieś duże pieniądze? Może to tylko złotówka… Organizacje Pożytku Publicznego to organizacje – z definicji – pozarządowe. To właśnie fundacje i stowarzyszenia, które uzyskały status OPP, mają moc przemiany czyjegoś życia. Czasami niezwykle trudnego, ciężkiego, czasami poprawy jego jakości. Mają tę moc, o ile uzyskają materialne wsparcie w postaci 1,5% podatku, który nie trafia do ogólnego, państwowego budżetu, a do lokalnie działającej, pozarządowej organizacji wskazanej przez podatnika.
W cyklu artykułów – jako przedstawiciele poszczególnych OPP chcemy pokazać tę moc przemiany ludzkich losów przez 1,5% – zmiany na lepsze, czasem wręcz radykalnej, czyjegoś życia. Każdy z tych artykułów odpowiada na pytanie o sens przekazania swojego „procenta”.
Te przemiany, te historie, to dobro bez 1,5% nigdy by się nie wydarzyło. Bez Twojego 1,5 procenta…
Jedną ze stypendystek Stowarzyszenia SPES
jest 4-letnia Sara. Oddycha przez respirator. Mama czuwa przy niej całą dobę. Dzięki 1% rodzina otrzymuje comiesięczne stypendium.
JOSHUA, absolwent szkoły zawodowej „Timothy” w Ugandzie.
Moją historię chcę zatytułować „From grass to grace and from nothing to somethingOd trawy do łaski i od niczego do czegoś. „Trawa” symbolizuje najniższy poziom, jaki każdy może osiągnąć w życiu, z drugiej strony „łaska” to najbardziej udany poziom. To nawiązanie do książki pt „From grass to grace” Pisarz William Omondi Ochieng jest afrykańskim pisarzem i odnoszącym sukcesy przedsiębiorcą urodzonym w Nairobi, w Kenii.”.
Z wykształcenia jestem ekonomistą. Przez wiele lat uczciwie pracowałem w znanej firmie, która w pewnym momencie została scentralizowana, przez co mój zakład pracy zamknięto. – rozstałem się ze swoją ówczesną partnerką i straciłem kontakt z synem.
Staram się brać życie takim, jakie jest. A, jak to często z życiem bywa, moje łatwe nie jest.
Jestem bezdomny od października 2015 roku. Wtedy zostałem eksmitowany z mieszkania… Część mebli nadal czeka na mnie w prowizorycznym magazynie.
1% podatku przekazane przez 1 osobę to niewiele. Zwykle to kwota kilkudziesięciu złotych. Niewiele za to również można. Nawet jeśli twój 1% wydaje się znikomą kwotą, w połączeniu z innymi ma wielką moc i efekty takiego działania bywają niesamowite.
Moja historia o tym jak trafiłam do CHD „zatoka Pereł”. Mam 21 lat, ostatnie 3 lata żyłam na ulicy.
Mam na imię Marysia, mam 26 lat i 6 lat zażywałam narkotyki.
Z okresu mojego dzieciństwa najlepiej pamiętam długie godziny spędzone w lesie na zbieraniu jagód (sprzedając jagody zarabiałam na zakup ubrania).
Mam na imię Emila i mam 35 lat. Trafiłam wraz z 2 letnim dzieckiem do CHD „ Zatoka Pereł”, ponieważ potrzebowałam pomocy. Nie jestem od niczego uzależniona.
„Krótkie historie" do zbiór kilku historii prezentujących problem bezdomności ulicznej.
Czytaj więcej: „Krótkie historie". Rzecz o bezdomności ulicznej
Jestem emerytką, tak się złożyło, że po śmierci Mamy zostałam sama. Posprzątam w domu, coś uszyję, pospaceruję po świeżym powietrzu i co dalej…? Zaczyna się nuda.
Maciej – 12 letni chłopiec z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu znacznym oraz autyzmem.
Opowieść o mnie, moim synu Rafale i naszym związku z programem PITy czyli z 1% na rzecz OPP rozpocznę od pytania jakie zadał mi kiedyś jednen z moich rozmówców. Było ono bardzo proste: Tadeusz kim Ty jesteś ? Odpowiedziałem tak jak mi dyktuje moje serce:
O chorobie mamy dowiedzieliśmy się osiem miesięcy po śmierci taty, kiedy wydawało się, że limit złych i przykrych zdarzeń został przynajmniej na jakiś czas wyczerpany.
Jestem osobą niepełnosprawną, na co dzień, do południa opiekuję się Mamą, która jest po dwóch udarach.
Do dziś kocham Wrocław, choć właśnie tam zaczęła się moja bezdomność, wkrótce po tym jak w 1990 roku straciłem pracę, a byłem cieślą i pracowałem na budowach.
NIEPEŁNOSPRAWNI ZALEŻNI to dwa słowa, które najlepiej oddają charakter naszych podopiecznych…